Wstyd
Wstyd jest uczuciem, które większość nas doświadcza.
Wstyd często wynika z krytycznej oceny siebie i może przyjmować różnorodne formy: od wstydu związanego z wyglądem, poprzez porażki życiowe, aż po lęk przed odrzuceniem przez innych., Mechanizmy wstydu mogą prowadzić do poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym i emocjonalnym. Osoby z silnymi odczuciami wstydu często doświadczają chronicznego stresu,który potrafi rujnować nasze samopoczucie, prowadzić do izolacji, depresji, a nawet zaburzeń psychosomatycznych związanych z osłabieniem układu odpornościowego.
Teoria ekopsychologii
Ekopsychologia, jako nowe podejście terapeutyczne, łączy psychologię z ekologią, kładąc nacisk na relację człowieka z naturą. Prace i koncepcje związane z Integralną Ekopsychologią, której głównymi przedstawicielami są takie postacie jak John Seed i Joanna Macy a w Polsce Ryszard Kulik wskazują, że bliskość przyrody może pomóc jednostkom zrozumieć swoją rolę w ekosystemie i wyzwolić w sobie naturalną ciekawość, która jest esencją życia. Dzięki obcowaniu z naturą, możemy odkryć, że jesteśmy częścią czegoś większego, że w swej autentyczności, różnorodności dzięki indywidualnym cechom psychiki ale I ciał jesteśmy równie wyjątkowi jak każdy “obiekt” przyrodniczy, który w dużej grupie innych indywiduum tworzy przepiękną ,zróżnicowaną Puszczę. Takie postrzeganie może sprzyjać uzdrawianiu.
Uzdrawiające siły natury
Natura może stać się potężnym sojusznikiem w procesie uzdrawiania, oferując przestrzeń do refleksji, samoakceptacji i transformacji.
Wspólne doświadczenia przyrody, takie jak spacer w lesie, medytacje praktyki somatyczne, czerpanie z natury w pracy z emocjami mogą być kluczowymi elementami w walce z wstydem i stresem. W lesie każda krzywień gałęzi, każdy kamień czy niezwykłe ułożenie korony drzewa przypominają nam, że unikalność jest naturalnym stanem istnienia. Nie ma dwóch identycznych drzew ani dwóch identycznych kamieni; w przyrodzie każdy detal ma swoje miejsce i znaczenie.
Leśne praktyki
Medytacje w ciszy ale I ruchowe (taniec, twórczość) w lesie pozwalają na głębokie zrozumienie siebie. Poprzez zanurzenie się w naturze, możemy zwolnić tempo, zauważyć swoje myśli i emocje oraz zyskać nową perspektywę na własne doświadczenia. Przykładem może być praktyka „Shinrin-yoku” (kąpiel leśna), która ma na celu przywrócenie harmonii ciała i umysłu poprzez kontakt z przyrodą. Leśne medytacje mogą pokazać, jak wstyd może być przemieniony w ciekawość – pragnienie odkrywania samego siebie i otaczającego świata.
Praca terapeutyczna jako wsparcie
Podejścia terapeutyczne takie jak prace Lewina, w której kluczowe jest zachowanie świadomości w swoim ciele oraz praktyki Lomi Lomi Nui z Hawajów, oferują metody pracy, które zintegrowane z przyrodą mogą przyczynić się do uzdrawiania. Techniki te pomagają w uwolnieniu stłumionych emocji, co jest istotne w pracy z wstydem. Umożliwiają one wyrażenie tego, co często jest skrywane, otwierając przestrzeń na akceptację samego siebie.
Metafory i praca z ciałem
Metafory otoczenia przyrody mogą być używane w pracy z kompleksami jako narzędzie do zrozumienia siebie. Na przykład,w jaki sposób osoba identyfikuje się z daną rośliną czy zwierzęciem – każdy osobny przypadek przyrody może być odbiciem jego emocji czy wrażeń. Praca z ciałem, wyrażająca się w ruchu osobistym lub w tańcu, również może stać się sposobem na uwolnienie wstydu i innych stłumionych emocji tworzy też analogie do życia osobistego odnajduje podpowiedzi rozwiązań, obserwując w jaki sposób dany wybrany “obiekt” funkcjonuje w swoim ekosystemie. Poprzez odkrywanie, przyglądanie się, refleksie z “dziwnym” naroślą, krzywizną, rozpadem -próchnem, złamanym drzewem, z którego wyrasta nowa roślina, z różnorodnością grzybów, konarów może przezwyciężając pokusę “standardowego piękna” dostrzec urodę tego “ obiektu”. Uzyskane w ten sposób treści może przełożyć do własnego procesu uzdrawiania. Jednocześnie dziki las to miejsce akcji wielu baśni, to w tym środowisku bohater/ka doświadczają przygód I przemiany, transformacji. Napisanie baśni z udziałem siebie lub zawstydzonej części ciała, również osoba w procesie, może doświadczyć głębokiej przemiany.
Wstyd, choć destrukcyjny w skutkach, może stać się początkiem transformacji. Obcowanie z naturą, medytacje w lesie i refleksja nad indywidualnością różnych form przyrody mogą przynieść ukojenie oraz nauczyć nas celebrowania własnej unikalności. Terapia oparta na kontaktach z przyrodą, techniki pracy z ciałem i afirmacja siebie mogą stanowić integralne elementy procesu uzdrawiania. Dając sobie przestrzeń na odkrywanie, zrozumienie i akceptację, nawiążemy z naturą relację, która uzdrowi nasze wewnętrzne rany i zamieni wstyd w ciekawość oraz inspirację do życia w pełni.
Oto lista artystów, rzeźbiarzy, psychologów i somatyków, którzy na przestrzeni lat podejmowali podobne wątki związane z ciałem, naturą, emocjami oraz procesami uzdrawiania:
Będę uzupełniać te listy:)
Artystki/ci
Louise Bourgeois– Francusko-amerykańska artystka, która w swoich rzeźbach i instalacjach eksplorowała tematy wstydu, traumy i ciała, łącząc osobiste doświadczenia z psychologicznymi aspektami.
Diana Lelonek – polska artystka wizualna działająca na prze,cięciu sztuki, przyrody aktywizmu I nauki zajmująca się relacjami człowieka i środowiska. Związana z ruchem ekologicznym.
Alberto Giacometti– Szwajcarski rzeźbiarz, znany ze swoich wysmukłych, często zdeformowanych postaci. Jego prace odzwierciedlają psychologiczne napięcia ze stanem istnienia i ludzkiej tożsamości.
Kiki Smith – Amerykańska artystka, której prace koncentrują się na ciele, naturze i kobiecości. Używa różnych medium, by badać relacje między śmiercią a życiem, a także temat ciała jako miejsca dla osobistych przeżyć.
Yayoi Kusama– Japońska artystka, która w swoich pracach często bada relacje między jednostką a przestrzenią. Jej prace, w tym instalacje, mogą być postrzegane jako sposób na wyrażenie osobistych zmagań z psychologią i tożsamością.
Iris Van Herpen – Holenderska projektantka mody inspirująca się światem mikro flory I fauny .Znana jest z wdrażania do procesu projektowania mody nowych technologii (np. cięcie laserowe, czy druk 3D). Metody te wiąże z tradycyjnymi technikami, np.haftowaniem czy drapowaniem
…..
Psychologowie i somatycy
Carl Rogers – Psycholog humanistyczny, który wprowadził koncepcję „bezwarunkowej akceptacji” oraz znaczenie relacji terapeutycznej. Jego metoda pracy z pacjentami często uwzględniała doświadczanie siebie w ciele.
Peter Levine – Twórca metody Somatic Experiencing, która koncentruje się na uwolnieniu traumy zgromadzonej w ciele. Jego prace podkreślają powiązanie między emocjami a fizycznym odczuwaniem ciała.
Gabriel Roth – Twórczyni metody 5 Rhythms, która łączy ruch, taniec i medytację jako sposób na uwolnienie emocji i odnalezienie równowagi poprzez ciało.
Bessel van der Kolk – Psychiatrta i autor książki „The Body Keeps the Score”, w której bada związek między traumą a ciałem oraz proponuje różne terapie somatyczne jako formy uzdrawiania.
Daria Halprin– Pionierka w pracy z ciałem i ruchem, która łączy terapię ruchową z kreatywnym procesem artystycznym. Halprin bada, jak ruch i forma mogą prowadzić do emocjonalnego uzdrawiania.
Gabor Mate -kanadyjski lekarz, który specjalizuje się w badaniu i leczeniu uzależnień, a także jest powszechnie znany ze swojego unikalnego spojrzenia traumę I wpływ stresu na choroby somatyczne. Bada związek pomiędzy zdrowiem umysłem i ciałem w środowisku. “Kiedy ciało mówi nie”
Maureen Murdock ijej książka „Podróż Bohaterki”
…….
Ekopsychologia
John Seed – Ekopsycholog i aktywista, który badania skutków alienacji od natury zrealizował poprzez różne projekty artystyczne i edukacyjne. Zwraca uwagę na uzdrawiającą moc przyrody.
Joanna Macy – Ekofilozofka, która łączy psychologię, ekologię i duchowość. Jej prace koncentrują się na transformacji w obliczu kryzysu ekologicznego i osobistego.
David Abram – Filozof i pisarz, który bada związek między ludzką świadomością a naturą, podkreślając, że prawdziwe zrozumienie siebie wymaga odnowienia naszej relacji z otaczającym światem.
Richard Louv – Autor książki „Last Child in the Woods”, w której omawia konsekwencje izolacji dzieci od natury i promuje „naturę deficit disorder”, który może być powiązany z wstydem i innymi problemami emocjonalnymi.
Ryszard Kulik- Doktor psychologii, publicysta i miłośnik przyrody. Od początku lat 90-tych związany z ruchem ekologicznym i miesięcznikiem „Dzikie Życie”, gdzie publikuje swoje felietony. Autor książek dotyczących relacji człowiek – natura, w których łączy perspektywę psychologiczną, duchowa i ekologiczną, m.in. „Odkrywanie natury. Praktyka głębokiej ekologii”, „Stąpając mocno po Ziemi” czy „Człowiek wobec natury”. “Wystarczająco dobre życie”
…….
Wnioski
Postacie te, przez swoje pracy, sztukę i badania, przyczyniają się do zrozumienia, jak ważna jest relacja z ciałem, emocjami i naturą w kontekście uzdrawiania. Jednocześnie pokazują, jak unikalność i różnorodność doświadczeń mogą być źródłem inspiracji w procesie akceptacji siebie oraz transformacji jedynie poprzez odkrywanie i celebrację tego, co nas otacza.
polecam:
